یک هنر درونی اصیل ، بدن را تبدیل به بستری مناسب برای تبلور افکار می نماید. برای دستیابی به این هدف ، باید ظرفیت های درونی جسم و فکر را افزایش داد و سپس بر روی این نیروی درونی  متمرکز شد.

« چی » نیروی محرکه کل جهان و همین طور انسانهاست .   « چی » تمام فعالیتهای ارادی و غیر ارادی بشر را کنترل می کند. راهب های بودایی به این نکته پی بردند که اگر بشود این نیرو را از طریق خود آگاه کنترل کرد ، تحول عظیمی در قدرت های روحی و جسمی بشر به وجود خواهد آمد و این وسیله خارق العاده ای برای توسعه تمرینات رزمی آنان محسوب می شود. این نوع « چی » را ، میتوان « چی » مغز یا « چی » فکر نامید.

سیستم های درونی با اعمال فشار جداگانه ای بر روی ذهن و بدن به تقویت هماهنگی این دوعنصر می پردازند. درحالت عادی ، برای مثال وقتی فرد مورد تهاجم قرار بگیرد ابتدا اعصاب چشم به بررسی و شناسایی ضربه میپردازند و سپس اطلاعات ارسالی در مغز مورد پردازش قرار گرفته و مشخص می شود که این ضربه تا چه حد خطرناک است.

نتیجه این پردازرش این است که مغز به اعصاب حرکتی بدن دستور حرکت مناسب را می دهد که البته در بسیاری از موارد هم عمل مورد نظر ، اشتباه بوده  و همانطور که می دانید اغلب هیچ وقت فرصت پیدا نمی کنید تا اشتباه خود را تصحیح کنید.

حال اگر به تمرین صحیح هنرهای رزمی پرداخته باشید ، احساسات درونی شما بر اعصاب و احساسات بیرونی غلبه پیدا می کنند بنابراین تمام مراحلی که در بالا ذکر شد تبدیل به یک مرحله می شود .

از بودا پرسیدند: جهان ساخته کیست ؟ بودا پاسخ داد: به نظر من جهان ابدى است و آغاز و انجامى ندارد. دو چیز است که بایستى از آن پرهیز کرد: یکى زندگانى پر از لذت که زاییده خودخواهى و فرومایگى است و دیگر زندگى پر از رنج و خود آزارى که آن نیز سودى ندارد و هیچ یک از این دو به نیکبختى منجر نمى شود.

سرانجام راهبان از بودا پرسیدند: راه درست کدام است ؟

بقیه در ادامه مطلب

پاسخ داد: راه میانه ، میان لذت و رنج است که از راه هشتگانه به دست مى آید.

راه هشتگانه هشت قانون بزرگ زندگى را مى آموزد:

1. پرهیز از آزار جانداران ؛
2. پرهیز از دزدى ؛
3. پرهیز از بى عفتى ؛
4. پرهیز از دروغ ؛
5. پرهیز از مستى ؛
6. پرهیز از بدگویى ؛
7. پرهیز از خودخواهى ؛
8. پرهیز از نادانى ؛
9. پرهیز از دشمنى .

همیشه از بچگی به بودا احترام قائل بودم و همینطور آدمهایی که به اصول انسانی ارزش قائلند. برای همین دلم نیومد این مطلب رو ننویسم .

بودا در قرن ششم قبل از میلاد می زیست . در حقیقت "بودا" یک لقب است به معنی "فرد منورالفکر" یا به عبارتی "فردی که درک بالایی دارد" . اسم واقعی بودا ، سیدارتا از خاندان گوآتاما بود . وی فرزند رئیس قبیله ای در شمال هند بود و خود و تمام خانواده اش هندو مذهب بودند .
بودا در ناز و نعمت بزرگ شد و چیزی از جهان پیرامون خود نمی دانست . تا آنکه پا به سنین جوانی گذاشت . در آن زمان با سه واقعه مواجه شد که این سه واقعه تمام زندگی وی را متحول کردند : مردی بسیار پیر و ناتوان به واسطه کهولت سن ، مردی پیر که دچار بیماری بسیار سختی بود (احتمالاً جذام) و یک جسد .

وی با دیدن این مناظر تصمیم گرفت تا راهی برای کمک به مردمانش بیابد و معنای واقعی زندگی را پیدا کند . بدین ترتیب علی رغم آنکه ازدواج کرده و یک پسر نیز داشت ، خانواده را ترک گفت و زندگی خود را وقف یافتن راهی برای فائق آمدن بر مشکلات مردمانش کرد .
در ابتدا او به نزد دو روحانی هندو رفت ، اما آنها نتوانستند به سؤالاتش در مورد ریاضت پاسخ دهند . سپس بودا سعی کرد تا مانند یک راهب هندو زندگی کند و 6 سال این کار را ادامه داد و بدترین ریاضتها و شکنجه ها را تحمل نمود تا در برابر دردها ومصائب روزگار مقاوم شود ، اما در نهایت آن را بی فایده یافت . بالاخره آن قدر زیر درخت سایه گسترش نشست تا به نور معرفت رسید و جواب سؤالش را یافت .

بودا می گفت که علت رنج کشیدن ، هوس است ؛ هوس و تمایل به زندگی و بدست آوردن چیزهای بسیار . احساسات قدرتمندی چون عشق دنیوی ، نیز باعث رنج کشیدن می‌شود . به دنبال این طرز تفکر ، بودا چهار اصل را بنیان گذارد . اول آنکه رنج جزء جدایی ناپذیر تمامی مراحل طبیعی زندگی است : تولد ، بیماری ، پیری و مرگ. دوم ، هوس باعث رنج است . سوم ، برای غلبه بر درد و رنج می بایست از تمامی هوسها وخودخواهی ها دور شد .
چهارمین اصل به بیان چگونگی دست یافتن به سه اصل قبلی پرداخته است . روشی که بودا به تعلیم عقاید خود می پراخت به "راه هشتگانه" شهرت دارد که طبق آن می بایست هشت عمل صحیح را پیش گرفت : پندار نیک ، هدف درست ، گفتار نیک ، رفتار نیک ، شغل درست ، تلاش صحیح ، تفکر صحیح و مراقبه (Meditaion )

بودا بقیه عمر را به مسافرت و نشر افکار خود پرداخت و مردم هند را تعلیم داد . وی طبقه بندی مردم را بر اساس اصول مذهب هندو مردود می دانست . از آنجا که پیروی از آیین هشتگانه بودا در میان مردم مشکل است ، راهبان بودایی به رهبانیت و ترک دنیا می پردازند . بودا در سن 80 سالگی در گذشت .
هدف روحانیون مذهب بودا ، رسیدن به "نیروانا" یا همان عالم صلح و آرامش و آسودگی از رنج است . از جمله عقاید بودایی ها ، زندگی مکرر انسان یا تناسخ است و معتقدند که انسان پس از مرگ ، دوباره متولد می‌شود . بدین ترتیب هر زندگی بعدی ، عذاب یا پاداش زندگی قبلی خواهد بود .
یکی از عقاید و تعالیم مهم بودا آن است که نباید هیچ موجودی را از میان برد ، زیرا هر موجودی به تدریج و با توالی چندین زندگانی از حشره تا یک انسان کامل ، زندگی خواهد کرد . پس هر نوع از حیات ، مقدس است . بودا هرگز ادعای پیامبری نکرد و تنها خود را یک معلم می دانست که راه صحیح زندگی را به مردم می آموزد . به همین علت بودایی ها به عبادت خدا نمی پردازند، بلکه سعی در رسیدن به نیروانا دارند .

بودا به مردم می آموخت که باید به افکار خود طوری جهت دهند که تنها به اعمال درست و پسندیده بیندیشند ، بتوانند احساسات خود را کنترل کنند و قدرت امتناع از انجام گناه را تقویت نمایند .
در معابد بوداییان مجسمه های بزرگی از بودا وجود دارد که چهار زانو نشسته است . بوداییان در برابر این مجسمه ها می نشینند تا به سبک بودا مراقبه کنند . این نوع نشستن در برابر این مجسمه ها به غلط پرستش بودا یا بت پرستی انگاشته شده است . تعالیم بودا در سه بخش گردآوری شده است . بخش اول قوانینی برای راهبان ، بخش دوم پندهای بودا و بخش سوم نحوه تفکر بوداییان .
راهبان بودایی لباسی گشاد (احرام گونه) از پارچه ای نارنجی مایل به زرد (زعفرانی) می پوشند و پابرهنه راه می روند . آنان سر خود را می تراشند و کاسه گدایی در دست می گیرند و در آن هدایای سایر بوداییان را حمل می کنند .

این طرز تفکر و به اصطلاح آیین ، در زمان حیات بودا به طور وسیعی در مرکز شبه قاره هند توسعه یافت . در 250 قبل از میلاد امپراتور آشوکا بودایی شد و سعی در حکومت طبق آیین بودا کرد و مبلغینی را به سایر کشورها اعزام نمود . به همین علت مردمان سری لانکا ، برمه ، لائوس ، تایلند و کامبوج عمدتاً بودایی هستند . بودیسم در تبت به نام "لامایی گری" شهرت دارد و در چین با تعالیم کنفوسیوس در هم آمیخته است . در ژاپن نیز مذهب شینتو با بودیسم مخلوط شده است . جای تعجب است که امروزه تعداد بسیار کمی در هند باقی مانده ، هر چند که این کشور منشاء بودیسم بوده است . شاید بتوان گفت که بودیسم در هند به تدریج در مذهب هند و تحلیل رفته است .